Kitabın metin dili Arapça.

Tam adı Keşfü’l-ḫafâʾ ve müzîlü’l-ilbâs ʿamme’ştehere mine’l-eḥâdîs̱ ʿalâ elsineti’n-nâs olup halk arasında hadis diye yaygın olan rivayetlerden hangisinin sahih hadis, hangisinin uydurma rivayet, vecize, atasözü, hikmetli söz olduğunu belirlemek amacıyla kaleme alınmıştır. Büyük ölçüde Şemseddin es-Sehâvî’nin el-Maḳāṣıdü’l-ḥasene’sine dayanıp onu ihtisar eden ve içine aldığı 3281 rivayetle benzeri çalışmaların en kapsamlısı olan eserde yalnız hadisi nakleden sahâbî ve hadisi eserine alan müellif zikredilmiş, muteber hadis imamlarının kitaplarından bazı bilgiler eklenmiştir. Aclûnî, sık sık kullandığı “kāle fi’l-asl” ifadesiyle Sehâvî’nin adı geçen eserine atıfta bulunmuştur. Ayrıca temel hadis kaynaklarının yanı sıra Ebû Nuaym’ın Ḥilyetü’l-evliyâʾsı, Beyhâkī’nin Şuʿabü’l-îmân’ı, Radıyyüddin es-Sâgānî’nin Meşâriḳu’l-envâr’ı, İbn Hacer el-Askalânî’nin el-Leʾâli’l-mens̱ûre’si, Süyûtî’nin ed-Dürerü’l-mütnes̱ire’si, İbnü’d-Deyba‘ın Temyîzü’ṭ-ṭayyib mine’l-ḫabîs̱’i, Ali el-Kārî’nin el-Esrârü’l-merfûʿa’sı, Necmeddin el-Gazzî’nin İtḳānü mâ yaḥsün mine’l-aḫbâri’d-dâʾireti ʿale’l-elsün’ü gibi eserlerden yararlanmıştır.